دغدغه های فرهنگی 2-4

·         آمدند گفتند ما هیچ چیز نداریم. ما اگر بخواهیم آدم بشویم، اگر ایرانی بخواهد کسی بشود، باید لباس ایرانی گری، شرقی گری و اسلامی گری را از تنش بکَنَد و به قول معروف از فرق سر تا نوک پا ، بایستی اروپایی و فرنگی بشود.

·          روشنفکریِ ایران، با دو خصوصیت بی اعتنایی به ایرانی گری و بی اعتنایی به اسلام متولد شد.

·         سه نفر از شخصیت ها و پیشروان روشنفکری:

-         میرزا ملکم خان ارمنی

-         میرزا فتحعلی آخوندزاده

-         حاج سیاح محلاتی

·         میرزا ملکم خان که داعیه روشنفکری داشت و می خواست علیه دستگاه استبدادی ناصرالدین شاهی روشنگری کند، خود دلال معامله بسیار استعماری و زیانبار «رویتر» بود.

·         انحصارات خارجی دوره ناصرالدین شاه، دستاورد اولین روشنفکران ایرانی بود:

-         انحصار دخانیات

-         انحصار راه آهن

·         موازنه مثبت؛ در سیاست خارجی و ارتباطات اقتصادی دادن امتیاز هم به انگلیس بود و هم طرف روس!

·         برخی روشنفکران به جای مبارزه با استبداد، به مبارزه با دین و اعتقاد مردم پرداختند.

·         در شرح حال و زندگینامه سفر اروپایی حاج سیاح؛ به صورت سفارش شده ای سعی شده هرجایی که پای یک روحانی آزاده بزرگ در میان است، برخورد شود؛ عملا نام او کتمان شود ماجرای او مطرح نگردد.

·         طبقات بعدی روشنفکران در ایران:

شاهزاده ها، اعیان و اشراف زاده ها.

عبدالله مستوفی از اعیان زاده ها و خان زاده های دستگاه قاجار.

·         حضور روشنفکران وابسته به غرب علت اصلی تبدیل جریان عدالت خواهی اسلامی به جریان مشروطه انگلیس.

البته همه آنها خائن نبودند، عده ای غافل بودند.

·         میرزا نصرالله نائینی؛ اولین شخصی که کلمه «مشروطه» را به کار برد.

و پدر دو روشنفکر؛ حسن مشیرالدوله و حسین موتمن الملک.

پ.ن:

- ۱۳۷۷/۰۲/۲۲