پست در حال تکمیل است.
والس با بشیر فیلم سادهای برای تعریف کردن نیست، هم از جهت نوع روایت مستندگونهاش و هم از جهت ثقیل بودن آنچه میگوید! قرارمان از نوشتن پست برای فیلمهای معرفی شده، تنها اطلاعات دادن صرف بود، نه بیان احساسات و نظرات شخصی ِ نگارنده. ولی اینبار از دست و دل ِ نگارنده خارج است که سکوت کند و هیچ نگوید. فیلمی که ناخن بر روح کشد، زیاد دیدهایم. جسورانه به دیدن مینشینیم گاهاً تحمل میکنیم، به علتی که زعلتها جداست ، ولی اینبار، تنها همین یکبار، نگارنده این سطور داغدار چشمانش است. اینجا، جای گفتن حدیث دل نیست، ولی چه میشود کرد! وقتی دل سراسر خون میشود از اینگونه به عرصه ظهور رسیدن واژهی "مظلومیت"!