تساوى زن و مرد؟

تساوى زن و مرد:

البته مطلب زیر بخشی از متن پاسخ ایشان است ، دوستان برای مطالعه کامل موضوع و سایر موضوعات مرتبط به کتاب زیبای روابط متکامل زن و مرد مراجعه کنند.

می پرسند آیا زن و مرد با هم برابر هستند؟

جواب این که در نقش ها زن و مرد با هم برابرند، همه با هم برابریم . ولى در شغل، حتى مردها با هم برابر نیستند،

چون؛ نقش ما بر اساس ترکیب استعدادهاى ما و رابطه ى نیروهاى ما شکل مى گیرد. ولى شغل ما بر اساس اندازه و مقدار استعدادها و تقدیر آنها. این خلاصه احتیاج به توضیح دارد:

با توجه به ترکیب استعدادهاى انسان می یابیم که نقش او تنوع ها، تکرارها، بازیگرى ها، بازیچه شدن ها، و

تماشاچى ماندن نیست. نقش او خوش بودن نیست، هدف او در چنین سطحى نمى گنجد. اگر او تحرکى نداشته باشد و در جهتى عالى تر حرکت نکند حتى تنوع ها هم او را ارضاء نمى کنند

با شناخت ارزش و قدر انسان، به شناخت نقش و هدف اوپی می بریم. و این نقش از ترکیب نیروهاى درونى

انسان بدست مى آید و این ترکیب به تحرک انسان مى انجامد و او را در صراط راه مى برد. نه سنگ راه مى شود و بازیگر - مغضوب علیهم - و نه بازیچه مى شود و تماشاچى – ضالین. -

در نتیجه انسانى که با این بینش و تلقى همراه گردیده در هر عملى و در هر شغلى، این نقش را دنبال می کند و در هر کارى با چنین بینشى همراه است، و در نتیجه این نقش اوست که تعیین کنند ه ى شغل او مى شود، نه اینکه شغل او و کارهاى روزانه اش تعیین کننده نقش او باشند.

البته کارها و شغلهاى هر کس وابستگى با مقدار نیروها و امکانات و شرایط او دارد، وابسته با تقدیر اوست . و در حالى که نقش او وابسته به ترکیب بود . و مى بینیم تمامى افراد انسان ها در حالى که حتى خطوط انگشت هاشان با هم برابر نیست و یک اندازه نیست، ولى در ترکیب اندام ها و در رابطه ى اندام ها، همه با هم برابرند، و همین است که علم بر اساس این روابط شکل مى گیرد که همراه پدیده هاى متغیر روابط ثابت وجود دارند.

با این توضیح میتوانیم به پاسخ بالا برگردیم که زن و مرد و تمامى انسا ن ها در نقش ها برابر هستند، اما در شغل ها حتى مردها با هم برابر نیستند . و هر کس امکانات هر کار را ندارد . و این است که تقسیم کارها و شغل ها باید براساس امکانات بیشتر و بهتر انجام بگیرد . نه اینکه بگوییم کارهاى داخل به عهده ى چه کسى و کارهاى بیرون به عهده ى دیگرى.

کارها به عهد ه ى کسانى است که در وقت کمتر، به شکل بهتر از عهده ى آن بر مى آیند. تقسیم بندى مشاغل با این اصل همراه است، در حالى که خود شغل ها ملاک افتخار نیست و عمل ملاک ارزش نیست، مهم عاملهایى است که عمل را مى سازد و مهم نقشى است که در پس هر شغل پنهان است.

تمامى درگیرى ها و داد و فریادها، از اینجا برخاسته که ما ارزش ها را فراموش کرده ایم و براى شغل ها عنوانى دیگر در نظر گرفته ایم و آن را ملاک افتخار مى شناسیم. خیال مى کنیم قضاوت، یا خیاطى، با بقالى با یکدیگر تفاوت دارند و در ارزش ها دخالت دارند.

بینش اسلامى، براى شغلها، به اندازه ى بینش ها و به انداز ه ى نقشى که در پشت آن ایستاده ارزش قائل است.

ارزش عمل؛

وابسته به محرک،

وابسته به جهت،

وابسته به شکل حرکت،

وابسته به بینشى است که تو نسبت به آثار عمل دارى. کسى که با یک تومان پولش فقط خودش را از دست فقیر خلاص کرده، با کسى که با همین مقدار درس گذشت را داده، با کسى که با همین مقدار، یارى و همراهى ساخته، برابر نیستند.