· هوچی گری روشنفکران در روزنامه های آن روز-دوره مشروطه-؛ هنگامی که علما گفتند: «مجلس شورای اسلامی و قوانین اسلامی».
· نفوذ روشنفکران در مرکز مشروطه.
· اسم گذاری دستگاه های خارجی بر این تفکرات:
1) محافظه کاران؛ شیخ فضل الله نوری.
2) میانه روها؛ مشروطه خواهان معتدل.
3) اصلاح طلب ها؛ تقی زاده.
· عیوب طرفداران اسلام در دوران مشروطه:
1) طرح مشخص و برنامه مدون نداشتند.
عدالت می خواستند، این برخلاف مشروطه بود.
2) اختلاف بر سر مسائل کم اهمیت و غیر اصولی.
