بازخوردهای برون مرزی تعطیلی "افق نو"

نامه انتقادی رئیس یکی از احزاب آلمانی به روحانی

رئیس سابق یکی از احزاب آلمانی در نامه ای به رئیس جمهور ایران با انتقاد از تعطیلی جشنواره ضدصهیونیستی «افق نو» نوشت: حقیقت تلخی که وجود دارد این است که ایران در قبال به دست آوردن تعهد تعداد کمی کشور، دوستی هایی را که طی سال های گذشته به دست آورده، به راحتی از دست می دهد.

 

«کریستفر هورستل»، یکی از میهمانان ویژه جشنواره «افق نو» و رئیس اسبق حزب «مرکز جدید» در نامه ای سرگشاده که در اختیار فارس قرار داده درباره کاستی های موجود در وزارت امور خارجه ایران و کم لطفی دولت جدید نسبت به کنفرانس «افق نو»، خطاب به «حسن روحانی»، ریاست جمهوری کشورمان نوشت:

جناب آقای روحانی عزیز؛

تعدادی از دشمنان قدیمی ایران تاحدودی در وضعیت بدی قرار گرفتند، آنچنان که مستقیما به پای میز مذاکره آمدند.

آن ها پس از انجام مذاکرات احساس امنیت می کنند زیرا به نظر می رسد که ایران با آن گام های نخست مثبتی که نسبت به آن ها برداشت، نشان داد که دیگر در بهترین وضعیت قرار ندارد.

آنچه کشورهای غربی به طور آشکار به دنبال آن هستند، رسیدن به مجموعه ای جدید از تعهدات بحث برانگیز در رابطه با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران است.

ولی اکنون آن ها فراتر رفته اند: آن ها به دنبال متوقف کردن کامل غنی سازی اورانیم و دسترسی کامل به خواسته هایشان هستند که بخشی از رفتارهای غیرتمندانه همیشگی شان است، آن ها اسلحه حمل می کنند و مذاکرات را به سبک گانگستری خود ضمانت می کنند، آن ها به دنبال صدمه زدن به پول رایج ایران و تجارت جهانی این کشورند و به طور همزمان با قلدری، تهدید و حتی ترور،دیگر کشور ها را نیز به خود هم سو خواهند کرد.

هیچ کدام از این مذاکرات، کمپانی های آمریکایی را از شکستن توافقات خود با ایران بازنمی دارد، در نتیجه کمپانی های رقیب نیز از کشورهای ضعیف تر کناره می گیرند. پیش از این در گذشته، ایران صد ها بار متعهد شده و به دور از هرگونه نگرانی، به آژانس بین المللی انرژی اتمی اجازه هرگونه بازرسی در تجهیزات نظامی خود را داده است و همچنین اطلاعات مربوط به دانشمندان خود را در اختیار آن ها قرار داده در حالی که بعد ها شاهد آن بودیم که این دانشمندان به طرز ظالمانه ای، توسط قاتلان حرفه ای تحت حمایت سرویس های جاسوسی در خیابان های ایران به قتل رسیدند.

حال خوشحال می شوم اگر به من اجازه دهید که اشاره مختصری داشته باشم به آنچه که من را به شدت متعجب کرده است:

لغو برگزاری کنفرانس «افق نو» در تهران؛ بر اساس گزارش های مقامات وزارت امور خارجه ایران، دستور تعطیلی این کنفرانس را به خاطر اعلام آمادگی ایران برای خوشنودی آمریکا انجام داده اند.

به نظر عجیب می رسد، گفته می شود که این کنفرانس تمایلات ضد صهیونیستی کمی دارد، ولی در حقیقت طی دهه های گذشته از زمان انقلاب ایران تا کنون، همواره و بارها اسرائیل علیه ایران وارد مذاکرات بسیاری شده ولی امروز به نظر می رسد که دولت جدید شما کوچکترین تمایلی برای تحقق صحبت های کمتر دیپلماتیک دولت سابق به ریاست جمهوری «محمود احمدی نژاد» هم ندارد.

در نگاه اول شاید به نظر برسد که ادامه ندادن کنفرانس افق نو، فرصت مناسبی را جهت تصحیح استراتژی ها و تاکتیک ها به وجود آورده باشد ولی چرا شصت مدعوی(میهمانان افق نو) که دعوت شان لغو شد، در تبادل نظر برای رسیدن به نقطه نظری مطلوب نادیده گرفته شدند؟

جناب رئیس جمهور، شما همواره با اعتقاد راسخ مبلغ و مروج آزادی بیان بوده اید، سیاستمداران ایرانی همواره در بسیاری موقعیت ها بسیار خلاقانه عمل می کنند، حال چرا در این مورد تا این حد خشک و غیر منعطف عمل کرده اید؟

این را به عنوان پیشنهادی متواضعانه از من بپذیرید، آیا خوب نخواهد بود که جشنواره «افق نو» را با یک تغییر نام ادامه دهیم و همچنان میهمانان را داشته باشیم که درباره اعتماد جهانی، برقراری صلح و آشتی و ثبات (در دنیا) با یکدیگر به گفتگو بنشینند؟

در سال های اخیر اسرائیل بار ها ایران را تهدید به حمله کرده و حتی آشکارا دولت های غربی را مرعوب ساخته است. چرا رهبران سیاست خارجی ایران با وجود اینکه همواره به دنبال توسعه صلح بوده اند، از این فرصت طلایی که رژیم صهیونیستی با فریادهای غیرقابل توجیه «جنگ، جنگ » اش خود را به انزوا کشانده، برای رساندن حقیقت به سرمنزل مقصود استفاده نمی کنند؟ آیا مجموعه ای از جشنواره های هدفمندی (از جنس افق نو) نمی تواند جریان را عوض کند؟

در صورتی که اعضاء سیاست خارجی ایران حقیقتا به آنچه میهمانان ممکن است بگویند، علاقه مند هستند، اگر آنچه در کنفرانس ارائه می شود به نظر می رسد که چندان مطلوب و دلپذیر به نظر نمی رسد، پس چرا میهمانان جشنواره را در گروه های کوچکتر و تک تک براساس علایق دو طرفه دعوت نمی کنید تا بدینوسیله از هرگونه تبلیغات ناخواسته نیز جلوگیر ی شود؟

در اینجا سوالات زیادی مطرح می شود، آیا واقعا افق نو به اندازه کافی تمایلات ضد صهیونیستی، تنفر از آمریکا و هم پیمانان غربی شان در گروه «1+5» در بحث گفتگوهای هسته ای وجود نداشت؟ در حالی که تمامی میهمانان غربی این کنفرانس با آگاهی تمام با سیاست های مستبدانه دولت هایشان علیه جمهوری اسلامی ایران و غیره مخالفت می کنند.

آیا بر رهبران ایران روشن نیست که همین مدعوین(کنفرانس افق نو)، هسته اصلی انتقادات و اعتراضات ضد جنگ، ضد استثمار و ضد فسادی هستند که در کشورهای غربی جریان دارد؟ برخی از آنها برای جلب نظر بخشی از جامعه خود، به اندازه کافی نفوذ دارند.

آیا در صورتی که ایران فرصتی را که برای نفوذ در کشورهای غربی در نتیجه تلاش های خود طی 30 سال گذشته به دست آورده، از دست دهد، مقامات سیاست خارجه ایران مسئولیت آن را به عهده می گیرند؟

حقیقت تلخی که وجود دارد این است؛ ایران در قبال به دست آوردن تعهد تعداد کمی کشور، دوستی هایی را که طی گذشته با سخاوتمندی های خود به دست آورده، به راحتی از دست می دهد.

لطفا اجازه دهید که به برخی نکات اشاره کنم:

به نظر می رسد مقامات رده بالای ایران در امور خارجه به نوعی، در زمینه استراتژی دیپلماسی عمومی مدرن و تاکتیک های مربوط به آن، به خوبی آموزش ندیده باشند. حقیقت این است که کشورهای غربی در زمینه تبلیغات بسیار توانمندند، سرمایه گذاری ها باعث نمی شود که آن ها در روش هایشان، تربیت نیروهای شان و یا استراتژی هایشان تجدید نظر کنند.

برخی از سفرای ایران در کشورهای غرب در انجام وظایف خود، قصور کرده و در این مسیر موارد مبهم و مشکوک زیادی به چشم می خورد: آن ها برای جلب حمایت و دوستی برای کشورشان، تلاش صادقانه نمی کنند.

برخی از فعالان طرفدار ایران که در این زمینه خوشنام ترند، از رفتارهای سفارت مربوطه خود و همچنین وزارت امور خارجه ایران رنج می برند.

برخی از نیروهای مطبوعاتی ایران غیرحرفه ای، بی انگیزه و بی طرف به نظر می رسند.

فلسفه های مدرن همچون خدمت کردن در چینش ساختار کلی سفارت های ایران در برخی از کشورهای غربی به چشم نمی خورد.

یک توضیح ممکن برای کاستی های موجود وجود دارد که چندان در آرام نمودن خواننده موثر نیست؛ مقامات عالی ایران در وزارتخانه مربوطه از نفوذشان برای حمایت از دیگر اعضاء هم جناح، هم شهری و دوستانشان سوء استفاده می نمایند. به نظر من بخشی از مشکلات موجود به این خاطر است که وزارت خارجه ایران با استفاده از نیروی غیر زبده به خود صدمه وارد کرده است.

با وجود همه رویدادهای ناگواری که در گذشته در بخش امورخارجه به وجود آمد، مقامات توانمند بخش فرهنگ تمام تلاش خود را در بهبود مشکلات انجام دادند، ولی مشخص است که آن ها برش لازم را نداشته اند.

چگونه ممکن است که ایران و دیگر کشورهای مورد خشم دولت های غربی، اثبات کرده اند که قادر به سرمایه گذاری بر استراتژی های مفید نیستند، در حالی که آژانس های کشورهای غرب، مصرانه، برای تخریب کشورهای دیگر از بنیان، به عنوان بخشی از استراتژی های مستبدانه خود، میلیارد ها دلار سرمایه گذاری می کنند.

آیا ممکن است که متواضعانه پیشنهاد کنم که در حوزه وزارت فرهنگ ایران سرمایه گذاری لازم شود و به طور هدفمندی، رویکردی نظام مند برای نزدیکی به دوستان اثبات شده و هم پیمانان تان در کشورهای غربی اتخاذ شود. این تنها تلاش کوچکی در برابر تلاش عظیم آژانس های غربی است. چرا از دشمنان یاد نمی گیرید؟ چرا از ارتش ایران یاد نمی گیرید؟

آیا می توانم خاضعانه اضافه کنم، که این جنگ مدرن، یک کارایی بالا، هوشمندانه و صلح طلبانه لازم دارد، ما اینجا (در غرب) مدت زیادی است که منتظر نشانه های خروج ایران از تاریکی هستیم. یک کنفرانس کوچک نمی تواند موج عظیمی برای یک شروع جدید باشد ولی آیا حتی این جریان کوچک نمی تواند نجات یابد؟

آیا می توانم متواضعانه اضافه کنم: آنهایی که با تعطیلی کنفرانس افق نو مخالفند، تندرو ها نیستند، این تنها تبلیغات آمریکاست، آنچنان که می توانید در مقاله ای که لینک آن را در پایان گذاشته ام، ببینید که آمده است: طرفداران کنفرانس افق نو بسیار مدرن، هوشیار بوده و امروزه حامیان تاثیرگذار ارزش های ایرانی هستند.

آن ارزش ها همان دلیلی است که من را همچنان در طرفداری از ایران فعال نگاه داشت، این همان چیزی است که امروزه به شدت مورد درخواست حزب های سیاسی آلمان جدید است.

زمانی که مذاکره کنندگان ایرانی پای میز مذاکره نشستند، موفقیت آن ها در این مذاکرات به شدت تحت تاثیر نواقصی که ذکر کردم، کاهش یافت.ولی اکنون زمانی است که کوتاهی و تاخیر در اصلاحات ممکن است هزینه های زیادی را به ایران تحمیل کند به خصوص با حذف کنفرانس «افق نو» و هرگونه فعالیت دیگر ایران در میان عموم مردم غرب.

جناب آقای روحانی، لطفا پذیرای احترامات و بهترین آرزوهای من باشید.

ارادتمند شما

«کریستوفر آر.هورستل»

متن انگلیسی نامه