وقتی که سِنت به آن موقع ها -که حَوّل حالِنای کشور بوده- قد نمی دهد، تاریخ را می خوانی، اگر کمی اعتقادات دینی هم داشته باشی با کمی تحقیق و تأمل، به این نتیجه میرسی که انقلابی که در کشورت رخ داده حق بوده و- کمی بعد- حمله ای به کشورت شده و مردانی به امر ولی، برای دفاع رفته اند نیز محق.
وقتی که هر ساله فقط قرار است یک هفته و فقط یک هفته را به هشت سال رشادت ها اختصاص دهند-ونه بالا و پایین های زندگی بعد از آن را- و بعد که یاد نقش رسانه در کلام رهبرت می افتی1 و پی آن میروی تا ببینی رسانه سهمش را چگونه ادا می کند ممکن است به این نتایج دست یابی:
مسئولانی که «مقام معظم رهبری» گویان در راستای امرولی و در سال «اقتصادو فرهنگ» عزم خود را جزم کرده اند تا گوی سبقت را از مدیر دیگر بربایند و کنداکتور برنامه هایشان را به شدت پر کنند!
