دغدغه های فرهنگی1-3

«فصل سوم- فرهنگ و هنر ایران و انقلاب»

 Ø      کوچک بودن واژه انقلاب برای این تحول عظیم تاریخی

 Ø      نیاز این تحول عظیم به هنر و ادبیات.

 Ø      این ایدئولوژی و فرهنگی که با این انقلاب طلوع کرده بار معنوی و فرهنگی بسیار عظیمی است و احتیاج دارد به ابزارهای فراوان.

 Ø      این ابزارها، بهترینش، رساترینش، موجزترین و نافذترینش، هنر است.

 Ø      این انقلاب بیش از همه به یک ادبیات قوی و به یک فرهنگ غنی نیازمند است.

·         ظرفیت فوق العاده زبان فارسی:

 Ø      ما امروز یک زبان قوی و یک فرهنگ عمیق تاریخی و غنی داریم و به یک هنر سطح بالا به شدت نیازمندیم.

 Ø      همه ابزارهای لازم هست، اما آن هنر بُرّنده تیزی که امروز بتواند این ابزارها را سرِهم کند و سوار کند و این ظرف را از محتوای فرهنگی این انقلاب پرکند و ارائه بدهد؛ این را ما نداریم. این مشکل بزرگ کار ماست و به این به شدت نیازمندیم و باید دنبالش باشیم.

·         مفاهیم اسلامی:

Ø      آنچه کهنه نمی شود، مفاهیم است و این مفاهیمی که ما می گوییم مفاهیم اسلامی است که در صدر اسلام نیز بوده.

Ø      کهنگی در همه چیز به وجود می آید جز مفاهیم اصیل انسانی.

Ø      اسلام از اول در یک قالب صددر صد هنری ارائه شده و آن قرآن است.

Ø      همه صاحب نظران ادبیات و هنر، در مقابل اوج هنری قرآن اظهار عجز کرده اند.

Ø      عدم وجود همچین ایده ها و ادبیات در انقلاب.

Ø      ادبیات ویژه امام ادبیات باب این انقلاب:

ساده، بلیغ، روان، نافذ، همه کس فهم، بی تعقید و در عین حال درست.

Ø      ظرفیت ادبی زبان ما، زبان انقلاب ما با قرآن اصلاً قابل مقایسه نیست.

·   رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و استفاده از ظرفیت های ادبی:

Ø      بیشترین استفاده از شعر شعرا به عنوان رائج ترین و بُرنده ترین ابزار فرهنگی آن زمان.

Ø      سرمایه گذاری پیامبر روی شعر: شاعر، جذب شاعر، وادار کردن شاعر به شعر، تحسین کردن.

Ø      تشویق پیامبر برای شعر گفتن در برابر ادبیات قوی دشمن، تا شعر دشمن در تاریخ ثبت نشود.